Sevmek Vatanı Bütünüyle

 

Sevmek Vatanı Bütünüyle

 

  İnsan ölümlü varlık. Öleceğini bile bile ölümsüze koşan varlık. Ölümüne hızla, geri dönülmez bir şekilde yol alırken bile farkına varamayan varlık.

  Nasılda geçiriyor kimileri tırnaklarını daha derine, kalıcı olmak için. Olamayacaksın. Bir avuç topraksın, sonunda toprağa karışacaksın.

  Elbet, verilmiş sana yaşamak, yaşayacaksın. Vatan verilmiş gerekirse uğrunda öleceksin. Bileceksin "Vatan sevgisi imandandır." Vatanın için iyi yaşayıp,  şanlı bir şekilde şehitlikle şerefleneceksin.

  Vatanımı çok seviyorum Gönüldaşlar. Hayatımda ilk olarak Müslüman doğduğuma şükrederim. Sonra Türk olmam, Türkiye'de ve Trabzon'da doğmam, tabi ki ferdi olduğum ailem için şükrederim. Ama şükrettiklerimi benim için anlamalı kılan Müslüman olmamdır. Müslümanlığım çıkarsa anlamsız olurum. İnancıma sadık kaldığım kadar ben benim.

  Niye anlatıyorum ben bunları değil mi? İçim acıyor vatanım için şehit düşenleri gördükçe ve onlar üzerinden pervasızca siyaset yapanları gördükçe. Benim vatanım Cennet. Ben Ötüken'den  Anadolu'ya benim. İnanırım ki Rabbim Anadolu'yu Türklere hazırladı. İnanırım ki dünyanın dengesi biziz. Adalet değil mi bizim yegane inancımız. Biz doğruluğu bilmez miyiz Orta Asya'dan beri. Türk İslamiyet'ten önce de adaleti ve iyiliği ile bilinmedi mi. Bilindi, sanki Rabbim Türkü İslamiyet'e hazırladı. Efendimiz'in  övgüsüyle şereflendirdi.

  Ama görüyorum ki hesaplar değişmiş. Kanla aldık bu toprakları, kan hiç durulmadı buralarda, hâlâ akmakta. Bölmek, vatanımı bölmek. Hangi parçasını vermek? Ana geçer mi yavrusundan? Tarihine bak kim geçmiş toprağının bir parçasından?

  Sevmedim siyaseti, hiç sevmeyeceğim. Ama bilinçli olmam gerektiğini biliyorum. Okumaya, izlemeye, bilmeye ve sevmemeye devam edeceğim. Şunu açık yüreklilikle söylüyorum ki hiç bir ülkede hükümetine karşı bu kadar aşırıya kaçan ithamlar duymadım. Küfür, aşağılama vs. yakışır mı bunlar bize. Biz bu değiliz. Oy vermeyebiliriz, sevmeyebiliriz. Ama aşağılamak bu yakışmaz, yolu bu değil, olmamalı. Sen kimsin ki ne kadar üstünsün ki bu hakkı kendinde görebiliyorsun. Muhakkak ki "Üstünlük ancak Takvada'dır." Allah katında üstün olabilirsin, ey insan kandırma kendini. Ya kapalı olan insanları aşağılamak. Çarşaf bir aşağılama sebebi mi ya da baş örtüsü. Bunları yazarken içim acıyor. Gözlerim bana direniyor. İnsanların birbirini dış görünüşünden yargılaması, yargılamayı bırak aşağılaması acınılası bir durum. Bırak kardeşim Müslümanlığı insanlığına sığar mı bu yaptığın? Tamam, tamam üstünsün sen dev aynandan bakmaya devam et. Parçalanıp, parçaları gözlerini ve kalbini kanatıncaya değin bakmaya devam et aynana sen.

 Evet bir olacağız, dünya ağzını açmış, çözülmemizi beklerken bir olacağız. Ötekileştirmeyeceğiz kimseyi. Ve seveceğiz vatanımızı. Eleştireceğiz hükümetimizi ve siyasilerimizi. Ama saygı çerçevesini aşmayacağız.

  Rusya Ukrayna'yı vururken, Rus halkı Ukrayna'ya yardım gönderiyordu. Ve "Devletimiz onları vuruyorsa bu bizim yararımızadır." diyordu. Bunu yazarken, ülkemiz bir yerleri vursun, bizde haklısın diyelim diye yazmıyorum tabi ki. Sadece bağlılığa bakar mısınız. Yapılan harekete katılmasalar bile her zaman dışarıya "Biz biriz" mesajı veriyorlar. Devletlerini dışarıya karşı her daim savunuyorlar.Bizler parçalanmışız ama. Aman yanlışlıkla  destekleyici bir söz söyleriz. Yapılmak istenen de bu zaten. Çünkü biz onlara "Çanakkale'yi yaşattık, "İstanbul'u aldık onlardan, Anadolu'yu Türkleştirdik. Baktılar birlik içinde olmuyor, parça parça alalım bari diyorlar.

  Tarihini unutturuyorlar, uyuma. Yugoslavya parçalandığında halka "Ülke parçalanırken siz neredeydiniz?" diye sorulduğunda cevap içler acısı "Televizyon izliyorduk." oldu.

  İlk emir "Oku" Müslümansın sen en çok sen oku. Tarihini bil, alınmaz deneni alan sensin. Ötüken'den Anadolu'ya sensin.

  Uyuma, uyutma. Avrupa medeni değil. Bunu kabul etmeyeceğim. Müslümanların kanın göüyorum onlara baktıkça. Müslüman çocuklarının yaşanmadan kırılmış hayatlarını görüyorum. Kızılderililer'in yok edilişlerini görüyorum. Kızılderililer halen daha yolu, suyu, elektriği olmayan yerlerde yaşıyorlar. Dünya Sözde Ermeni Soykırımı'nı konuşana kadar Kızılderili katliamını konuşsun. Bile bile öldürülen, sözde demokrasi getireceğiz diye ölüme terk edilen Müslümanları konuşsun.

  Benim başka gidecek bir vatanım yok. Öleceksem burada öleceğim. Başka ölecek yerim yok.

  Özendiğim bir ülke yok, millet yok. Çünkü kim olduğumu ve neler yapabileceğimi biliyorum.

  Ve vatanım seni bütün halinle, var olan farklı insanlarınla, ağacınla, gökyüzünle, yağmurunla, toprağınla seni olduğun gibi seviyorum. Daha iyiye gideceğini biliyorum.

  Sadece Şehidim affet beni. Şehidi olduğun bu vatana belki bazen yakışmıyorum. Sana ne kadar teşekkür etmem gerektiğini unutuyorum bazen. İzliyorsun bizi biliyorum, affet.

  Birde tarihimiz sadece Osmanlı ve Cumhuriyet'in ilanından ibaret değil. Birbirlerine karşı yarıştırmaktan vazgeçin. Orta Asya'da başladı tarihimiz ve Anadolu'ya kadar devam etti. Devam ediyor, edecek. Metehan'da biziz, Atillâ'da biziz, Alparslan'da biziz, Nene Hatun'da biziz. Unuttuk mu onları ve nicelerini, Asla. Kadını erkeği fark eder mi biz birlikte yazdık tarihi. Analarımız elleri öpülesi, bizleri yetiştiren analarımız. Sizin ve büyüttüğünüz bizler için şehit olan yiğitlerimizin hakkını ödeyemeyiz.

  Bu vatan bir, bir olarak kalacak. Eğer ayrılmak isteyen varsa kendi olarak ayrılabilir. Kanla alınan bu topraklar, kansız verilmeyecek.

  Ve bizler son nefesimizi bütün olan vatanımızda, Rabbim'in izniyle bir olarak vereceğiz...

 

"Aşkı Zikreden Yazar" 

 

(Bazen yazmak çok ağır olur. Kalem taşımaz yükü. Ama kalbim taşıyamadığı yükü kaleme devretti. Kalem sağ olsun yazdı. Şunu da belirtmek isterim ki hiçbir siyasi görüşe tabi değilim. Vatanını sevdiği sürece her görüşe saygım sonsuz. Saygı çerçevesinde her eleştiri baş tacı. Tek görüşüm var; elimden geldiğince iyi bir Müslüman ve iyi bir insan olmak, birde vatanıma layık olmak. Vatanımın birliği için çalışmak. Ahhh daha neler yazmak lazım ama biz saygısını elden bırakmayan insanlarız. Anlayana bu yeter. Yetmediği yerde Rabbim yeter. Belki kimse katılmayacak yazdıklarıma. Olsun doğrum budur, yazmam gerekirdi. Öyle şeyler okudum ki. Şaştım kaldım. Ne yapsam dedim. Sonra Vatan Sevdalıları'da burada dedim. Yazdım, buradayız, Rabbim izin verdiği sürece burada olacağız. Herkes kalbinin ekmeğini yer. Lezzetinden şikayet etmesin kimse. Kalbini temizlesin önce. Diyorum ya yazılacak çok. Ama kalem yoruldu hakkına giremem.

  Ve son söz "Yazan ben değilim, yazdıran Allah'tır...)