Sosyal Medya Kabadayıları, Klavye Delikanlıları (!)

  İnsanlar konuşmayı çok seven varlıklardır. Konuşma kabiliyeti insana verilmiş, haliyle insan da son harfine kadar kullanır bunu. Düşünen varlık olarak yaratılan insan düşünmez ama. Konuşmaya gelince heheeyy mangalda kül bırakmaz. Yani insan her zaman olduğu gibi burada da işine gelen kısmı alır, geri kalanını halı altına süpürme yapar.

  Şimdi her yere de ulaşmıyor mu elleri, iyice yandık. Geçiyor klavyenin başına, hiç tanımadığı insanlara yağdırıyor. Bazen terbiyesizleşiyor ama yazmak hakkı. Konuşacak illâki sesli olmasa da, zehriyle yakacak birinin canını.

  Öyle adamlık, hanımefendilik, sözüm ona delikanlılık sığındığın bilgisayar ekranının arkasından olmuyor. Yüreği olan, insan olan yapmaz bunu. Neymiş efendim o fotoğrafı atabiliyorsa, bu yazıyı yazabiliyorsa, böyle de yorumu hakkedermiş. Saygı çerçevesinde her yorum, eleştiri kabuldür. Buna lafımız yok. Hiçbir zaman olmadıda. Ama yazık size. Hiç var olmamış gibi yaşayıp, hiç var olmamış gibi öleceksiniz.

  İnsanların tek amacı fark edilmek. Sosyal medya buna çok güzel araç oluyor. Peki neden böyleler? Fikrimce sevgi eksikliğinden, inanç eksikliğinden. Sevgiyi tam alan insan doymuştur, sevgisini verir etrafa, nefretini kusmaz. İnanan insan bilir ki; şu dünyaya ufakta olsa bir boşluğu doldurmak için gelmiştir. Bunu bilinciyle hareket eder. Yaralı olur, uğraşır bir dudağın gülmeye kıvrılması için.

  Kirletiyorlar her yeri. Umudum blogdaydı. Buradaki insanlar farklı olur diye düşünmüştüm. Değilmiş. Bu azınlık maalesef burada da varmış. Nasıl üzülüp yıkıldığımı anlatamam. Blogumu kapatmayı bile düşündüm. Bilmiyorum hâlâ kapatabilirim. Tek bir olaydan değil bu yazdıklarım, birikimi var. İnsanlar bazen kocaman bir hayal kırıklığı.

  Blogu bıraksam bile Rabbim izin verdiği, kalemim soluk aldığı sürece yazıyı bırakmam. Onun müziği ve dansı hep devam edecek. Blog demişken bir de okumadan yorum yapılmasın lütfen, çak belli oluyor hani. Komik oluyor. Anlıyoruz ama nezaketimizden cevap veriyoruz. Bunu kendi bloğuma baz alarak söylemiyorum sadece. Ziyaret ettiğim bloglarda da fark ettiğim oluyor. Ama yapılan büyük saygısızlık. Bir emeğin hiçe sayılması. Kendi adıma şunu söyleyebilirim; Okumadan hiç yorum yapmadım, bazen yazdıklarımı siliyorum okumamış izlenimi verebilirim, yazan kişiye saygısızlık olur diye. Bu sebepten okuyup yorum yapmadığım bile oluyor. Hele şu yapılan yoruma cevap verilmemesini hiç anlamıyorum. Bana göre bu da hiç hoş değil. Blogger arkadaşım Laz Kızı'na Her zaman ne yapmam, nasıl bir yol izlemem gerektiğini hep sorarım. Benden daha deneyimli olduğu için tecrübesine güvenirim. İnsanları kırmak istemem. Çünkü biz Efendimiz'in sözü olan "Bir Müslümanı incitmek, kalbini kırmak, Kâbe'yi yetmiş kere yıkmaktan daha günahtır." düsturuyla büyüdük.

  Kırıldığımız kadar kırmaktan çekindik. Yazıyı veren Rabbime hamd olsun.

  Uzattım yine lafı, sözü, yazıyı. Böyle işte insanlık oturduğunuz yerden iki, üç insana laf atmakla olmuyor. Büyük insan olmuyorsunuz.

  Artık şunu kabullendim; var böyleleri var olmaya devam edecek. Ve bizler de hep daha doğru olmaya gayret edeceğiz. Belki de onların varlığı bizim doğruluğumuza kanıt olacak. Onların yanlışlığıyla ölçülecek doğruluğumuz. Hani tokluğun değeri açlık olmadan bilemeyeceğimiz gibi.

  Yazdıklarım kimseyi eleştirmek amacıyla değildir. Tamamen objektif bakış açısıyla yazmaya çalıştım. İnsanız eksiğimiz olmuştur. Olmuşsa affola. Her zaman ilk kendimi sorgularım; yaptığım bir yanlış var mı diye, hatayı karşımda aramaktansa.

 İnsan aklıyla var olur belki, komik olan şu ki aklıyla da yok olur. Eğer aklı var da kalpte sevgi yoksa yoksun. Gözlerin güzeli görmüyor, güzel görmeye meyletmiyorsa yoksun. Ruhuna azap eden bedensin. Yoksun...

  Klavye delikanlılığı, sosyal medya kabadayılığı yaparak var olamazsın. Üzgünüm koca alemin varlığı içinde yoksun...

 

( Delikanlı ve kabadayı kelimelerini kullanmam erkeklere yönelik yazdığımı düşündürmesin. Yazdıklarımız daima insana, kadın-erkek ayrımı yapmadan...

Kalbini açıp, kalbiyle okuyan gönüldaşlara selam olsun. Allah'a emanet olun...)

 

"Aşkı Zikreden Yazar"