Fısıltı Mektuplar 3

Genç Adam Gençliğine Yazdı

  Gece olmuştu yaşadığım yerde. Yıldızlar süslemişti geceyi. Ay, onu göremedim olduğum yerden. Nerde ola ki. Hangi yalnızın kalbini şenledi. Benim yalnızlığım az mı geldi ona.?

  Doğrudur yalnızım. Ne zamandır bilmiyorum. Sanki yalnızlığa doğdum, onunla öleceğim. İçsel değil sadece yalnızlığım. Dışsal olarak da yalnızım. Ve tek bir sebepten kırgınım kendime.

  İzin verdim gidişine. Tek sevdiğimin gidişine izin verdim. Sevmek, öyle kolay olmuyor. Yalnızlık öyle kolay öğretmiyor kalbe sevmeyi. Bağırdım belki ama kalbim bağırmadı ona. Hoyrat yetiştim. Sevmek, sevilmemiş birinin sevmesi ne zor, ne acı, ne acı verici.

   Sevdim, her gün onu kırdım. Sevdim, gözünden akan yaşa sebep oldum. Sevdim, kahkahasını havada yakalayıp yere çaldım.

  Sevdim mutlu da ettim onu. Çünkü bildi ki bu kalp ondan başkasını misafir etmedi. Kimsenin omuzlarına üşümesin diye şal örtmedi bu eller.

  Sevdim başkası  gözlerimden  görmedi kendini. Şiirler yazdırmadı hiçbir kadın bu kaleme. Saçları güneşle dans etmedi kimsenin. Kirpikleri ok gibi saplanmadı hiçbir gözün. Kelimeleri bu kadar anlamlı olmadı.

  Doğrudur mutlu ettiğim zamanlar oldu. Kırıldığı zamanlar çoktu. Ah bir kere kırışım onu bütün mutlulukların önüne geçti. Nasıl öfkelendim kendime. Öfkemin rüzgarında onun dallarını kırdım. Nasıl onu fırtınaya terk edip kalbini parçaladım. Ben, ben suçluydum. Ama onu kırmaya niyetlenmedim hiçbir defa.

  Dedim, dedim kışım çoktur benim, şiirlerini dökerim, yırtarım hikayelerinin sayfalarını, romanın en hüzünlü yerinde bırakırım seni. "Olsun" dedi. "Yeniden yazarım şiiri, yeni hikayeler bulurum sana, kalacaksak romanın en hüzünlü yerinde tüm gözyaşlarımı senin için dökerim." dedi.

  Olmadı, olamadık olduramadım kendimi. İnatla yalnız ölmeye niyetlendim. Kalbim bir daha gülmedi, kimseyi almadı.

  "Git" dedim ona. "Git" bağırdım, "git" diye ağladım. Sen yokken hayat kaygım yoktu. Sensin hayatım anla. Kaygım oldun. Ağlamandan korkarken ben ağlattım seni, ben. Senin o yaşama sevincini ben emdim. Ben, ben ki kokunu hasret; ben ki gözlerin olmadan kör; ben ki kalbin tarafından sevilmeyince kimsesiz çocuk.

  Bilirim gitmen daha zordu kalmandan. Nasıl gittin öyle. Nasıl gidersin nasıl. Ben, kaç zaman oldu kendimde değilim. Kimim, adım ne, kaç yaşındayım? Kimliğim gidişinle silindi. Adımı sen söylemeyince olmuyor anlamı. Yaşım mı? Yaşım önemli değil. Hayatıma girdiğin gün doğdum, gidişinin olduğu gün kılındı cenaze namazım.

  Geliyor musun şimdi benim olduğum eve? İzlediğim filmi izliyor musun? Türkü severdik dinliyor musun hâlâ ? Ya kitaplar okuyor musun? Okuma başkalarına. Nefretim artar kendime.

  İşte ben aşk yolunun kayıp savaşçısı. Büyük kaybedeni. Yalnızlığın yegane kralı. Ben sevdim ama gösteremedim. Sevdim, kalbim ağrıyor. Bittim elimde kalan yazmak şimdi.

  O nerde bilmiyorum. Bilmeye korkuyorum. Başkasını omuzuna koyar başını diye ödüm kopuyor. Biri bakar gözlerine, gözlerini güldürür diye kör olmak istiyorum. Sesi dokunur birlerinin kalbine diye kalbimi hissetmek istemiyorum.

  Sor ki pişman mısın değilim. Kartlarımı açık oynadım ben. Yenileceğimi bilerek denemek istedim. Yenildim. Ben en güzel sana yenildim. Gittin ya en güzel kılıç darbesini yedim. Er meydanı buymuş bu savaştan hiç pişman olmadım.

  Tüm kalbimle seviyorum seni. Seveceğim. Seni bir tek yalnızlığımla aldattım. Onunla öleceğim.

  Aşka düşenler. Aşk cennetten çıkmadır. Cennet eder her yanı. Ne yazık ki ben aşkı hak etmeyen günahkâr oldum. Tek günahımsın. Bilmiyorum hangi sevabım seni tanımama sebep oldu. Bilmiyorum.

  Bildiğim şu ki: aşka düşerseniz, birlikte düştüğünüz kişiyi tutun elinden onunla çıkın. Yeniden doğun onunla. Ben kendimi ona basamak ettim o çıktı ben boğuldum. Pişman mıyım değilim.

  Ama yanlış yaptım bunu biliyorum. Ha şu aşkta her şey mübah değil dostlar. Aşk günahları temizlemiyor. Aşka gelmek günahla olmuyor.

  Aşk hayatın gayesi, kalemin nefesi, sazın teli, kitabın cümlesi...

  Ben yalnızlığın en büyük yenilişi...

  Adsız, yaşsız, yalnız bir adam yazdı. Yada söyledi birisi yazdı. Önemi yok. Eğer okursanız önemi ve anlamı olacak...

(Bir adam aşk dedi yandı yüreği, bilemedi bu onun aşka yenilişi... Yaz dedi, yazmak sorumluluk ister dedim; al dedi bu senin sorumluluğun... Sahi aşkın sorumluğunu almış bir adamın dediğini yapmamak olmazdı. Kalem ağladı ben yazdım. Siz okuyun kalbinize değsin kalemin yaşı...)

                                             "Aşkı Zikreden Yazar"