Hep Konuşan, Hiç Bilmeyendir...

 

  İnsanlar mı tuhaf hayat mı? İnsanlar mı zor hayat mı? Düşünceler mi kirli insanlar mı? Hayat mı kötü insanlar mı?

  Şüphesiz "insan" derim. Hayatı, düşünceyi, oluşturan insandır çünkü. 

  Peki yaşamın gerçekliği mi ölümün gerçekliği mi? 

  Şüphesiz ölümün gerçekliği derim. İnsan tuhaf bir varlık. Hiç ölmeyecek gibi konuşuyor, yazıyor ve yaşıyor. Her şeyin ve ölümün hayırlısı olsun, insan hayatında. 

  Bakıyorum da insanlara kalıcı gibiler bu dünyada. Özellikle tam da kendi çağını yaşayanlar. Sanki geçmeyecek günleri. Sayılı nefeslerin, sayılı günlerin, kalp atışların sayılı; sayısız güvenin nedir kendine? 

  Herkes, her konuda konuşabiliyor. Bazen o kadar öfkeleniyorum ki cevap vermek istiyorum. Ama öfkeli cevap verirsem sadece kendimi haklı çıkartmak için konuşmuş olurum. Mühim olan ise doğrunun haklılığını ortaya koymaktır. 

  Mesela tarihimi çok seviyorum. Ama tarih üzerinden hiçbir zaman prim yapmadım. "Atilla" ve"Yavuz Sultan Selim"i çok ayrı severim. Ama onları sevmeyenleri hakir görmedim. Ve onları diğer tarihi kimliklerin üzerinde göstermeye çalışmadım. Tarihimizdeki diğer insanlara çamur atmadım. Çünkü tarihimden bütünüyle sevmeyi öğrendim. Yanlıştan ders çıkarmayı öğrendim. Tarihimi inkarı değil, geçmişimle gurur duymayı öğrendim. Ne zaman tarihini kötüleyenleri duysam hüzünlenirim. Hele ki bunu yapan Türkleri görünce ağlasam bile ifade edilemeyecek bir ruh haline bürünürüm. Bu geçmişimize ne kadar da layık olmadığımızı gösteriyor. Acaba kimliklerini nasıl açıklıyorlar, gerçek kim oluyorlar kendilerini soyutlayınca? Koca bir muamma...

  Birde inanç meselesi var. Hamd olsun Müslümanım. Ama Müslümanlığımla da ahkam kesmedim. İnsanlar birbirini her konuda aşağılamaya alıştıkları için inancın hükmünü verecek olan kendileriymiş gibi konuşmakta da sakınca görmüyor. Hani birde herkesin inancı kendine muhabbeti var; doğru ama eksik. Çünkü insanın Müslümanlığı hem kendine hem de etrafındakileredir. Çünkü yaşamımızı ve karakterimizi olduğu kadar inancımıza göre şekillendiririz. Eksiklerimiz mutlaka olacak çünkü insanlar mükemmel yaratılmadı. En önemlisi burada saygımızı kaybetmemek. Bu nedenledir ki kimsenin inançsızlığı benim meselem olmadı. Hakir görmedim inanmayanı çünkü bize onlar içinde dua etmemiz gerektiği öğretildi.
  Öyle saçma şeyler okuyorum ki gülsem mi ağlasam mı bilemiyorum, cevap vermek şöyle dursun. Diyorum ki "Bu insanlar ne yaşıyor da böyle konuşup böyle yazıyor." Hiçbir dine yapılan eleştiri İslam'a yapılan kadar olmuyor. İşin tuhafı Müslüman olanlar tarafından daha çok eleştiri alıyor dinimiz.
  İnsanlar Hz. Muhammed'i sevmemizden rahatsız oluyor. Ne büyük bir insan kırıklığıdır bu. "Olmasaydı, olmazdık."
  Objektif değerlendiriyorum inanın ki ya da inanmayın, sizin sorumluluğunuz. Ama objektif değerlendirdim kalbimden geldiğince. Kimseyi hakir görmedim, hakir görüldüğümüz kadar.
  İnançsızlık ve inanç sizin meseleniz. Ama düşündükçe güldüğüm bir şey söyleyim; "Allah inançsızlığı yaratmasaydı, inanmamanız gibi bir durum olmazdı. Yani imtihandır inanmak ya da inanmamak. Yani sizin inanmamanız bir başkaldırı değil, Allah'ın varlığına bir başka delildir."
  Bakın haddi aşmadan da yorum yapılabilirmiş. Yazımda "Niye böylesiniz, istemiyoruz sizin gibileri, sizin varlığınızdan rahatsız oluyoruz" yada herhangi bir aşağılama okudunuz mu? Hayır çünkü bunlar olmadan da kendimizi ifade edebiliriz.
  Hani şu özgürlük takıntısı var ya hani rahatsız olunuyor ya işte bakın kimin özgürlüğü kısıtlanıyor ya da rahatsız oluyor. Biz olmuyoruz çünkü biz ailemizden böyle gördük. Yetiştirebildiğimiz kadar kendimizi böyle yetiştirdik.
  Neden biliyor musunuz? "Ölüm" var.
  Hadi tüm doğrularınızı koyun bir teraziye, karşısına da ölümü yerleştirin. Ölmeyen kaç doğrunuz kaldı? O kadarsınız işte.
  Şu hayatta hatırlanınca içi boş bir oda olmayalım, hatırlanınca acı bir gülüş, öylesine geçmiş bir ömür olmayalım. Hatırlanınca dudakların kıvrımında kalan minnettar bir gülüş olalım.

 Ve en çok Allah'a emanet olalım...

  Allah'a emanet olun... 

Unutmadan; hep konuşanlar, hiç bilmeyenlerdir bu hayatta...

"Aşkı Zikreden Yazar"