IRMAK

IRMAK

Bu son olsun Irmak, 

Ama olmayacak. 

Sen akarken kendi ikliminde, 

Caniler karıştı sularına. 

Çocuk temizliğinde bakarken dünyaya, 

Dünya bakmadı sana aynı saflıkla. 

Son olmayacak Irmak, 

Gözyaşın akarken olamadık yanında. 

Çaresizce tutamadık soluğundan. 

Kirli eller dokunmak isterken sana, 

Başımız bakmadı senden tarafa. 

Irmak adın oldu, 

Ama yaşamın olmadı. 

Affet bizi, 

Bir tek sen değil, 

Sen ve yetişemediklerimiz. 

Bu son olsun, ama olmayacak, 

Affet bizi. . .  

     

                              "Aşkı Zikreden Yazar " 

(İnsan nedense hayvandan aşağı olma gayretinde, 

Neden böylesin ey insan 

Değil mi ki Rabbin seni seçti kendine halife. . . )