Ana içeriğe atla

Kitaplar Misafirin Olursa


 Odamda sessizce oturuyorum yine.Vakti sorma zaman kavramı gitmiş bende.Gün belki doğuyor belki batıyor yada öğlen bilmiyorum işte.
 Sonra tıkırtılar duyuyorum.Yok tıkırtı değil aslında yaprak sesi, kitapların yaprakları yani sayfaları çevriliyor.Bakıyorum şaşkın şaşkın.Sonra anlıyorum bizimkiler gelmiş.
 Başkomiser Nevzat geçiyor masanın başına babacan bakışlarıyla oturuyor.Ali yok yanında tahminimce Zeynep'le yemekte."Akşam Güneşi"nin Jülide'si hep bir mağrur aşk akıyor saçlarından.Oturuyor köşesinde sade bir hüzünle.
 Ah Şems! Şems! onu da ben çağıramıyorum tabi o gelmez her kalbe öyle her kalbe. Jülide'nin hüznü bana çöküyor tabi.Bende alıp "Aşkın Gözyaşları"nı koyuyorum masaya.Adı yazsın bir yerde gözüm görsün yeter bana.
 Gece oluyor sanki sonra anlıyorum ki "Kötü Ruh" gelmiş bir yerlerden buyur ediyoruz onuda.Sevilmiyor pek ama herkes Maxime Chattam için çok yetenekli diyor.
 Aylin ölümü faili meçhul Aylin, güzel Aylin.Karar veriyorum sonra duygularının da faili meçhul olduğuna.Tanıyamamış kimse onu, oda kendini aslında.
 Madame Bovary'de burada.Kırgın bana madam havası atıyor anlayacağınız.okumadım çünkü onu yarıda bıraktım aslında.Hani diyeceğim "Bizim kültürler farklı bak yoksa yapmam böyle şeyler" tınmıyor bile beni.Burnu havada dinlemiyor sanki.Kaldırıyorum ellerimi "Tamam" diyorum "Tamam,ilk fırsatta okuyacağım seni." Hafiften gülümsüyor, bende gülüyorum.İnsan kalbi değilde kitap kalbi kırmamak lazım.Çokta uzatmıyorum meseleyi Başkomiser Nevzat yorgun.Belli etmese de ona olan tutkumun farkında.Belli belirsiz gözlerindeki ışıltı "Ben okuyorsun her türlü biliyorum, teşekkürler." diyor.Ses etmiyorum tabi.
 Sonra bakıyorum muhabbet alevleniyor, dertleşiyoruz tabi okudukça sayfalara bırakıyorum dertleri.Onlar bana anlatıyor,ben onlara.
 "Yahu!" diyorum "Olamadık bir kitap kadar.Kitap gibi sessiz, kitap gibi coşkulu dinleyemedik birbirimizi." Hepsi hak veriyor bana.
 "Anlatamadık kitap gibi kendimizi en sade ve en karmaşık halimizle.".Yine onaylayan bakışlar.
 Neyse bakıyorlar ben coştum.Uzatmamakta yarar var.Sessiz sessiz dağılıyoruz.Hepimiz dertli ve yorgunuz.Uğurluyorum hepsini ve merakla bekliyorum yeni misafirlerimi.
  Ve size küçük bir not:"Aldığınız kıyafetler eskir, eşyalar yıpranır bazıları bozulur.Kitaplar her defasında yenilikler sunar, her okunuşta gözden kaçanları serer gözler önüne.Vefalı dostlardır kitaplar insanların aksine!!!"    
Yer: Trabzon, Trabzon Merkez/Trabzon, Türkiye

Yorumlar

  1. Laz Kızı12 Mayıs 2016 20:16

    Kitaplar insanı yanlız bırakmayan kültürlü dostlar. Evimize hayatımıza hayallerimize misafir olan ise karakterler.. çay demle ve karşılıklı ağır misafirlerinle sohbet eyle. Çok güzel yazdın ☺

    YanıtlaSil
  2. A.Z. Yazar12 Mayıs 2016 23:23

    Teşekkür ederim can 😊

    YanıtlaSil
  3. DOREMİ21 Mayıs 2016 22:19

    Madame Bovary i sevenlerdenim.Okursun bir ara sevinir oda ;) Hoşgelmişsin :) Komiser Nevzat ı epey sevmişsin ;)

    YanıtlaSil
  4. A.Z. Yazar24 Mayıs 2016 15:26

    Hoş buldukm haklısınız Madam Bovary de okumam lazım kitabın kalbini kırmamak lazım...

    YanıtlaSil
  5. Mayıs Yağmuru1 Kasım 2016 15:36

    HAhhhh o baş komser nevzat beni benden alan güzel paylaşım olmuş kalemine sağlık :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. A.Z. Yazar1 Kasım 2016 18:39

      Evet başkomser Nevzat yazardan bağımsız olup bizden biri gibi oldu.
      Teşekkür ederim...:))))

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sosyal Medya Kabadayıları, Klavye Delikanlıları (!)

  İnsanlar konuşmayı çok seven varlıklardır. Konuşma kabiliyeti insana verilmiş, haliyle insan da son harfine kadar kullanır bunu. Düşünen varlık olarak yaratılan insan düşünmez ama. Konuşmaya gelince heheeyy mangalda kül bırakmaz. Yani insan her zaman olduğu gibi burada da işine gelen kısmı alır, geri kalanını halı altına süpürme yapar.   Şimdi her yere de ulaşmıyor mu elleri, iyice yandık. Geçiyor klavyenin başına, hiç tanımadığı insanlara yağdırıyor. Bazen terbiyesizleşiyor ama yazmak hakkı. Konuşacak illâki sesli olmasa da, zehriyle yakacak birinin canını.   Öyle adamlık, hanımefendilik, sözüm ona delikanlılık sığındığın bilgisayar ekranının arkasından olmuyor. Yüreği olan, insan olan yapmaz bunu. Neymiş efendim o fotoğrafı atabiliyorsa, bu yazıyı yazabiliyorsa, böyle de yorumu hakkedermiş. Saygı çerçevesinde her yorum, eleştiri kabuldür. Buna lafımız yok. Hiçbir zaman olmadıda. Ama yazık size. Hiç var olmamış gibi yaşayıp, hiç var olmamış gibi ölece...
55 yorum
Devamı

KIR ZİNCİRLERİNİ

Kır Zincirlerini Kır zincirlerini bu kez, Fazla cesur olmasan da olur. Anı yaşa, Sonuç hüsran olsa ne olur.
20 yorum
Devamı

KALEMİM

  KALEMİM   Hani bazen sen yazmak istemezsin. Kalem gelir defterin başına. Öyle bir gün işte. Gün geceye dönmekte.   Kalem dans etmeye başlıyor bu vakitlerde. Ben izliyorum dansını. Nasıl minnettarım kalemime. Atlı bir asker gibi daima dik. Her an savaşa hazır.   Hiç bırakmıyor beni  sağ olsun. Oda giderse yaşayamam. Hayatla aramdaki ince bir bağ gibi. Hem kopmaya çok yakın. Hem de hiç kopmayacak  olan bir bağ.   Kimler bırakmadı ki, gitmedi ki ve geri gelmedi ki...Kalemim bırakmadı. "Yaz" dedi bana. Dağıt kelimelerini. Kokunu saç satırlara. Cümleleri bağır çağır boş kağıtlara. Oku yazılanları. Ve sen tamamla eksik kalanları.   Kalemim benim can damarım. Sanki var olma sebebim. Sanki Rabbim'de bana bunu vermiş.   Yolculuğa çıkmak gibi. Keşfetmek ve tanımak gibi. Anlamak yaşamın anlamını. Bilmiyorum ki. Bir sırrı bilmek gibi işte.   Ah bu hoyrat kalem nerelere götürdü beni. İçimdeki dehlizlere. Bilinmeyenlerime. B...
36 yorum
Devamı

Kapatın Dünya'nın Işıklarını Gidiyoruz

     Neyin önüne geçmek isterdim şu hayatta?  Herhalde zamanın. Ama olmayacağını biliyorum. Bir şelâleden daha hızlı akıp gidiyor zaman. Bizler ya tam ortasında hızını kesmeye, ya kenarında ona dahil olmaya ya da arkasından ona yetişmeye çalışıyoruz.   Bazılarımızın zamanı bitiyor. Ve "Zamanın bitti, gidiyoruz." deniyor. Geride kalanlar ağlıyor, akıllarına ölüm geldiği için mi, zamanı biten kişiye mi? Yoksa zamanlarının dolmaya başladığı akılların geldiği için mi? Çünkü ölüm bize "Sizin için de geleceğim." der ve gider.   Ama artık biz dünyayı yaşanmaz hale getirdik. Belki bir gün bize toptan "Kapatın ışıkları gidiyoruz." denecek. Sonra yaptıklarımız izletilecek. Acaba kaçımızda izleyecek yürek var? Ne kadar iyiyiz? Ben izleyebilecek miyim kendimi bilmiyorum.   Yaşam bazen çok karmaşık geliyor. Büyümek gibi. Eskiden dizi izlerdim, şarkıları takip ederdim. Artık haberleri kaçırmıyorum. Yakından takip ediyorum ola...
33 yorum
Devamı

Aşık Yazarsa

     Güneşli bir gün yine, adın geçti. İçim yaz gibi kıpır kıpır oldu. Eylül aslında ama dünya üzerindeki en güzel baharı açtırdın sen.   Sağlığa da zararlı mısın ne, kalbim bana sorsa atmayacak diye korkuyorum. Öyle günler oluyor ki ellerimi başımın arasını alıp düşünüyorum, ne yapacağım seninle diye. Bazen tam manasıyla seni sevmediğime hükmediyorum, bazense senden başkasını sevemeyeceğime... Tüm dünyaya haykırmak gerektiğine inanıyorum seni ama ölüm gibi sessiz kalmam gerektiğine de inandığım oluyor. Küçük bir çocuğun ayak diretmesi gibi istiyorum seni. Bazende aklı başında bir insan gibi anlaşamayacağımızı bilip böylesi daha iyi diyorum. Aslında en çok "Ayağın takılsa kalbime düşsen..." diyorum.   Yalan yok, sevgilim! Günümün her anı seni düşünerek geçmiyor. Ama seni hiç düşünmediğim günüm oluyor desem de yalan olur.     Senin gerçekliğin siliyor aslında tüm yalanları. Benim yanımda olmamanın varlığını silmediği gibi.  ...
16 yorum
Devamı