Cam kenarı yolculukları severim.Yani kısa yada uzun yolculukta olsa cam kenarı olsun isterim.Kitap okumayacaksam eğer insanların hikâyelerini okurum geçerken.
Yolculuğun can kenarı benim için cam kenarıdır yani.Bugün oturamadım cam kenarına bende başladım kitap okumaya.İki güzel insan otobüse binene kadar.İki kadın bindi otobüse , süt satan iki kadın.Çantalara koymuşlar sütlerini.Merkeze inip satacaklar.
Neyse, otobüs durdu başka yolcular bindi, tekrar kalkıyordu ki otobüs, şoför kapıyı kapatmadan otobüsü hareket ettirdi.Böyle olunca kadınların süt çantaları düştü.Bir şişe süt yuvarlandı.
Çanta düştü, benim, kadınların umutlarım düştü.Ezildi içim, kadınlar çekinince.Süt şişesi yuvarlandı, emekleri tepe taklak oldu kadınların.Bir tanesi gidip aldı şişesini tekrar otobüse bindi.
Dudaklarında "İlk defa böyle bir şey oldu, hiç de başımıza gelmemişti böylesi." diye mırıldanmalar vardı.Sanki yanlış bir şey yapmışlar gibi çekindiler.
Çanta düştü, şişe yuvarlandı, olmasak otobüste ağlardım öyle ki kötü oldum.Gözlerim direndi ağlamamak için.
Hele kadınlardan arkamda oturanın sessizce "Rezil olduk." deyişi yok mu?Düğüm düğüm etti boğazımı.
Emekçi insanlarız biz, bilirim helâlinden kazanmanın zorluğunu da, hiçbir şeyde olmayan tadını da.
Babamı gördüm, annemi gördüm, kendimi gördüm onlarda.
Üzüldüm, kızdım insanlara, sisteme...Kendime kırıldım onlar böyle hissederken bir şey yapamadığımdan.Sonra aptal olma dedim duan var "Duyan" var.İşte bu huzur verdi bana.
Benim tanımadığım iki güzel emekçi teyzelerim bu yazı sizlere yazıldı.Belki dünya haberdar değil sizden belki geçmedi adınız bir yerde.Ama benim hayatımdan geçip kalemimde ölümsüzleştiniz.Emeğinize, yüreğinize sağlık.Akan terinizden öperim.
Belki olmayacak bu yazıdan haberiniz, okunsa yanınızda bilmeyeceksiniz size yazıldığını.Bilmeyeceksiniz belki beni hiç.Karşılaşırsak yine bir yerde alacağım çok ders var sizden.
Ve bu kalem ne kadar gelişirse gelişsin, nerelere giderse gitsin yolculuğu, sizi anlatacak yine.Ve bir gün seslenebilirsem bir topluluğa diyeceğim ki "Adını bilmeseniz de saygınızı bilin bu iki kadına."
(Her yolculuk bir anıdır hafızanda yer edersen ve her insan bir derstir okumasını bilirsen.)
Hatta yolculuklar, gezi yazıları çıkan müthiş gözlemlerdir.
YanıtlaSilHaklısın Acemi Demirci insan güzel gözlem yapıyor yolculuklarda... :)
YanıtlaSiloff burnumu sızlattın yaaaa düzyazıların da şiirlerin gibi seniiiiin yani okumak güzel ki yazdıklarınıı :)
YanıtlaSilTeşekkür ederim Deeptone senin yorumlarını okumakta çok güzel... :))
YanıtlaSilVay iyi bir gözlemci olduğunu biliyordum ki zaten. :)
YanıtlaSilÜzüldüm kadına. Öğretmen olmuş doktor olmuş pazarda satıcı olmuş farketmez ki herkez emekçi.. Herkes bişeyler için emek sarf ediyor...
Hepsi o kadınları utandıranların suçu.. :/
YanıtlaSilÖyle Aihara Kotoko alıntere başka bir şey...Ve teşekkür ediyorum dostum iyi ki varsın senin emeğinde ben de çok 😊
YanıtlaSilEvet Kağıt Salıncak insanın kendi ırkına verdiği zararı hiçbir şey veremiyor...:(
YanıtlaSilUzun yolculukları bende çok severim hele ki cam kenarı olunca ayrı bir keyiflidir insan bazen dalıp giden yolu izler yada insanların hikayesini dinlersin Senin dilediğin hikaye o kadar hüzünlü ki bir parça ekmeğin nasıl kazanıldığının göstergesidir aslında Dilerim o iki koca yürekli kadın o yere düşen sütlerinin emeğinin daha fazlasını versin Rabbım ..seninde emeğine yüreğine sağlık bu güzel anlatımın için Rabbım herkesin gönlüne göre versin inşallah ..Biraz çenem düştü :))
YanıtlaSilÇenem düştü olur mu hiç öyle mutlu oldum ki bu güzel yorumunu okuyunca...😊 Amin inşallah Rabbim herkesin gönlüne hayrı güzelliği versin...
YanıtlaSilPortal blogger öncelikle çok teşekkür ediyorum:)) ve haklısınız. Yeni olduğum için açıkçası pek anlamıyorum yeni yeni ısınıyorum ama bakıp değiştireceğim.
YanıtlaSilcam kenarını ben de severim <3
YanıtlaSilsütçü kadınlara üzüldüm..
Cam kenarı candır.Evet bende üzüldüm kadınlara bazen hayat farklı sınıyor bizi...:(
SilŞoförler bir alem zaten. Ben de kaç kere düşecek gibi olmuşumdur. Halk otobüslerine, minibüslere binmeyi hiç sevmiyorum o sebepten. Daha binmeden hareket ederler. Sanki lütfediyorlar. Parasını verip biniyoruz.
YanıtlaSilKesinlikle dediğiniz gibi sanki bedavaya hizmet veriyorlar ve insan bir şey demeye,sormaya çekiniyor.
Sil