Ana içeriğe atla

Bazı Aşkların Külleri De Isıtır...



  İnsanı yenebilen yegane duygudur, aşk. Belki de aşkı yenen insanı yenemeyebilirdik. Belki de bu yüzden herkes aşka yenilirdi.
  Ve aşk sadece insana karşı duyulmaz. Bazısı  paraya aşık olur. Bazısı arabaya, kıyafete, üne...Bazısı ailesine, bir kadının gözlerine, bir adamın merhametine...
  Paraya aşık olmak bizi aşağılık yapar mı? Aslında maddeye duyulan maddi aşk kölelik yapar hepsi bu. Özgürlüğünüzden çalar. Siz olamazsınız fazla. Madde araçtır, amaç olursa aslıyla çakışır.
  Yani varacağınız durak manevi olmalı, yolculuktaki araç maddi olsun en fazla. Yoksa kaçıracağınız manzaralar çok olur.
  Yanmadan yaşayamazsınız hep yavan kalırsınız bu hayatta. Kül olamazsınız mesela. Isınamazsınız, yanmadan yazamazsınız, yaşayamazsınız bu hayatı.
  Ben yazıya aşık oldum. Yaşadığım şehre aşığım. Mavisi kadar umut eder burada insanlar, dik yokuşlar kadar inatçılar, hırçınlar. Karadeniz gibi ne zaman dalgalanacakları belli olmaz. Ama insanlıkta ve sevda da kül olana kadardır yolculukları. Yorulmazlar, yormazlar kimseyi; insanlıkta ve sevdada sağlamdırlar.
  Velhasıl kelam bazen yazmak, yazılanların okunması ihtiyacını doğurur, bazen aşkın külleri ısıtır. Bazen güneşin gözükmemesi sabah olmadığı manasına gelmez. Bazen blog yazarlarının yazı paylaşmaması; yazmadıkları, hiç yazı paylaşmayacakları anlamına da gelmez.😊😊
  İnşallah iyisinizdir...Şu yaşam denilen okyanusta gemimiz çok hasar alıyor ama yolculuğa devam etmezsek gemiyi yüzdüren su gemiye zamanla zarar verebilir. Yani ya yolculukta diğer gemilerle mücadele edeceğiz ya da yaşamımız olan okyanustan alacağız en büyük darbeyi. İnsan mücadele etmek için yaşar ve en büyük mücadele iyi kalmaktır; "İyi kalın."
  Küllerinizle ısının, zamanı geldiğinde o küllerden yeni bir ateş yakın. Belki sizin değil ama çevrenizdekilerin ısınmaya ihtiyacı vardır...Sevgilerimle...

(Bazı yazılar ortak duygulara yazılır. Bu satırlarda öyle. Hadi şimdi kaldırın kalemlerinizi, ortak acılarımıza...)
 
A.Z.Yazar    
Etiketler:
Yer: Türkiye

Yorumlar

  1. Meczup Yazar11 Temmuz 2017 22:25

    Son zamanlarda okuduğum en içten yazılardan birisi. Kullandığın kelimeler, seçtiğin tasvirlerle birlikte yüreğimi ısıttı. Bu değerli paylaşımla birlikte zihnimde canlandırdığın şeyler için teşekkür ederim. İyi olmaya çabalamaya devam ediyorum. Umarım sende iyisindir. Saygı ve sevgilerimle. Vesselam...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. A.Z. Yazar13 Temmuz 2017 15:20

      Ben teşekkür ederim güzel yorumunuz için. Hamdolsun her halimize. Hayattaki en büyük çaba "iyi kalmak" olmalı...

      Sil
  2. Elif12 Temmuz 2017 15:31

    Fedakarlık yapmadan istediğimize ulaşamayız değil mi :) Ne güzel bir yazı olmuş

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. A.Z. Yazar13 Temmuz 2017 15:22

      Kesinlikle katılıyorum size fedakarlık önemli. Teşekkür ederim sevgilerimle...:))

      Sil
  3. Mütemadiyen Okur 13 Temmuz 2017 00:46

    Bazı aşkların külleri ısıtır,bazı aşkların da külleri gönül yakar...
    Aşk Lügatıma girmeyen bir kavram. Paraya aşık olur mu bir insan? Sanki daha çok sevda gibi geliyor ya da para hırsı. Maddi boyuta her ne kadar aşk kavramına inancım olmasa da aşk kavramını yakıştıramıyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. A.Z. Yazar13 Temmuz 2017 15:28

      Aşkı bilmek belki de evrenin sırrına vakıf olmaktı. İnsanlar aşk haklarını dünyaya hapsediyorlar belki. Ve aşk olmaktan çıkıyor. Çünkü aşk dünyayla kısıtlanınca aşk olmuyor. Teşekkür ederim yorumunuz için...

      Sil
  4. Halil Gönül14 Temmuz 2017 22:10

    Ne güzel anlatmışsınız. :)

    YanıtlaSil
  5. Ebemkuşağı15 Temmuz 2017 15:15

    Öncelikle hoşgeldiniz.Dönüşünüz muhteşem olmuş.Aşkla yazılmış satırlarla karşılaştım.Şimdilik ben de küllerimle ısınıyorum.Sevgiyle kalın, iyi kalın.:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. A.Z. Yazar15 Temmuz 2017 23:41

      Hoşbulduk :))böyle bir yorumla karşılaşmak inanın daha muhteşem. Sevgilerimle...

      Sil
  6. Bayan Hohori21 Temmuz 2017 13:40

    Geri dönmene en çok ben sevindim. Bilesin.. Herkesin aşka ya da aşk dediği şeye yüklediği anlam hep farklı. Her ne kadar tanım aynı olsada... Maddi ya da manevi olsun yeterki gerçekçi velhasıl asıl olsun. Önemli olan bu bence..
    Kalemine yüreğine sağlık.. Hoşgeldin💙

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. A.Z. Yazar23 Temmuz 2017 21:26

      Bu yoruma da en çok ben sevindim, yorumlarını eksik etmeyesin :))) Sen de güzel anlattın içten, samimi olsun; yeter de artar...:)) Hoşbulduk...

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sosyal Medya Kabadayıları, Klavye Delikanlıları (!)

  İnsanlar konuşmayı çok seven varlıklardır. Konuşma kabiliyeti insana verilmiş, haliyle insan da son harfine kadar kullanır bunu. Düşünen varlık olarak yaratılan insan düşünmez ama. Konuşmaya gelince heheeyy mangalda kül bırakmaz. Yani insan her zaman olduğu gibi burada da işine gelen kısmı alır, geri kalanını halı altına süpürme yapar.   Şimdi her yere de ulaşmıyor mu elleri, iyice yandık. Geçiyor klavyenin başına, hiç tanımadığı insanlara yağdırıyor. Bazen terbiyesizleşiyor ama yazmak hakkı. Konuşacak illâki sesli olmasa da, zehriyle yakacak birinin canını.   Öyle adamlık, hanımefendilik, sözüm ona delikanlılık sığındığın bilgisayar ekranının arkasından olmuyor. Yüreği olan, insan olan yapmaz bunu. Neymiş efendim o fotoğrafı atabiliyorsa, bu yazıyı yazabiliyorsa, böyle de yorumu hakkedermiş. Saygı çerçevesinde her yorum, eleştiri kabuldür. Buna lafımız yok. Hiçbir zaman olmadıda. Ama yazık size. Hiç var olmamış gibi yaşayıp, hiç var olmamış gibi ölece...
55 yorum
Devamı

KIR ZİNCİRLERİNİ

Kır Zincirlerini Kır zincirlerini bu kez, Fazla cesur olmasan da olur. Anı yaşa, Sonuç hüsran olsa ne olur.
20 yorum
Devamı

KALEMİM

  KALEMİM   Hani bazen sen yazmak istemezsin. Kalem gelir defterin başına. Öyle bir gün işte. Gün geceye dönmekte.   Kalem dans etmeye başlıyor bu vakitlerde. Ben izliyorum dansını. Nasıl minnettarım kalemime. Atlı bir asker gibi daima dik. Her an savaşa hazır.   Hiç bırakmıyor beni  sağ olsun. Oda giderse yaşayamam. Hayatla aramdaki ince bir bağ gibi. Hem kopmaya çok yakın. Hem de hiç kopmayacak  olan bir bağ.   Kimler bırakmadı ki, gitmedi ki ve geri gelmedi ki...Kalemim bırakmadı. "Yaz" dedi bana. Dağıt kelimelerini. Kokunu saç satırlara. Cümleleri bağır çağır boş kağıtlara. Oku yazılanları. Ve sen tamamla eksik kalanları.   Kalemim benim can damarım. Sanki var olma sebebim. Sanki Rabbim'de bana bunu vermiş.   Yolculuğa çıkmak gibi. Keşfetmek ve tanımak gibi. Anlamak yaşamın anlamını. Bilmiyorum ki. Bir sırrı bilmek gibi işte.   Ah bu hoyrat kalem nerelere götürdü beni. İçimdeki dehlizlere. Bilinmeyenlerime. B...
36 yorum
Devamı

Kapatın Dünya'nın Işıklarını Gidiyoruz

     Neyin önüne geçmek isterdim şu hayatta?  Herhalde zamanın. Ama olmayacağını biliyorum. Bir şelâleden daha hızlı akıp gidiyor zaman. Bizler ya tam ortasında hızını kesmeye, ya kenarında ona dahil olmaya ya da arkasından ona yetişmeye çalışıyoruz.   Bazılarımızın zamanı bitiyor. Ve "Zamanın bitti, gidiyoruz." deniyor. Geride kalanlar ağlıyor, akıllarına ölüm geldiği için mi, zamanı biten kişiye mi? Yoksa zamanlarının dolmaya başladığı akılların geldiği için mi? Çünkü ölüm bize "Sizin için de geleceğim." der ve gider.   Ama artık biz dünyayı yaşanmaz hale getirdik. Belki bir gün bize toptan "Kapatın ışıkları gidiyoruz." denecek. Sonra yaptıklarımız izletilecek. Acaba kaçımızda izleyecek yürek var? Ne kadar iyiyiz? Ben izleyebilecek miyim kendimi bilmiyorum.   Yaşam bazen çok karmaşık geliyor. Büyümek gibi. Eskiden dizi izlerdim, şarkıları takip ederdim. Artık haberleri kaçırmıyorum. Yakından takip ediyorum ola...
33 yorum
Devamı

Aşık Yazarsa

     Güneşli bir gün yine, adın geçti. İçim yaz gibi kıpır kıpır oldu. Eylül aslında ama dünya üzerindeki en güzel baharı açtırdın sen.   Sağlığa da zararlı mısın ne, kalbim bana sorsa atmayacak diye korkuyorum. Öyle günler oluyor ki ellerimi başımın arasını alıp düşünüyorum, ne yapacağım seninle diye. Bazen tam manasıyla seni sevmediğime hükmediyorum, bazense senden başkasını sevemeyeceğime... Tüm dünyaya haykırmak gerektiğine inanıyorum seni ama ölüm gibi sessiz kalmam gerektiğine de inandığım oluyor. Küçük bir çocuğun ayak diretmesi gibi istiyorum seni. Bazende aklı başında bir insan gibi anlaşamayacağımızı bilip böylesi daha iyi diyorum. Aslında en çok "Ayağın takılsa kalbime düşsen..." diyorum.   Yalan yok, sevgilim! Günümün her anı seni düşünerek geçmiyor. Ama seni hiç düşünmediğim günüm oluyor desem de yalan olur.     Senin gerçekliğin siliyor aslında tüm yalanları. Benim yanımda olmamanın varlığını silmediği gibi.  ...
16 yorum
Devamı