Bu, Bir Kitaba Hayran Olup Kelimenin Yazıyla Olan Vuslatıdır

 

 

  Bir kitap düşünün konuşan. Düşünün bir kitap ruhu olan. Nice insanlar eskitip, eskimeyen bir hikayesi olan. Nefes alan bizler gibi. Ama dünyaya bağlanmamış bizler gibi. Düşünün bir kitap ki tek isteği hatırlanmak olan. Vefaya insandan çok önem verip, daha mühim gören.

  İskender PALA öyle bir kitap yazmış ki; ben anladım ki daha yazının kapısını çalmış değilim. Ben henüz yazının yoluna girmiş değilim. Ben yazının yolunu ararken labirentlerinde kaybolmuş bir acemiyim.

  "Babil'de Ölüm, İstanbul'da Aşk" ölmek öyle bir ölmek ki hiç bu kadar yaşam dolu olmamıştı. Aşk öyle bir aşk ki hiç bu kadar anlama dolmamıştı. Okumak nasip olsun her birimize. Bir yazarın kalemini ustaca konuşturmasına şahit olmanızı isterim. Yazıyla büyülenmek, kelimeyle büyülemek bu olsa gerek.

  Nasıl kelimeler bu denli kusursuza yakın bir araya gelir. Nasıl bir yazar mükemmeli bu denli zorlar. Nasıl bir derstir ki tüm zamanlara tesir edici nitelikte olur.

  Tarih nasıl böyle hızlıca geçer bir kitabın sayfalarından. Nasıl sığar bir kitaba dünyanın düzeni. İnsanların dünyaya yenilişi. Ve insanın kaç asırlardır bilgiyi paraya tercih edişi, sığar bir kitabın satırlarına. Her defasında bu denli yenilir üstelik insan ihtiraslarına. Ders almıyoruz demek ki, okuyoruz ama kalp süzgecinden geçirmiyoruz.

  Gayemiz aşkken şu dünyada, biz dünyaya aşk eyliyoruz...

  Kitabı çok sevdiğim bir Gönüldaş bize vermişti. Fikrimce her kitaplıkta olması gereken bir zenginliktir. Belki de Babil'in İlah Heykelleri'nden bile değerlidir. Ama ben bizdeki kitabı okumadım. Hiç bilmeden kardeşimde okul kütüphanesinden aynı kitabı almış. Ve ne tesadüf ki başka birisi o kitabı kütüphaneye bir etkinlik ile bağışlamış. Kaç el değmiş kitaba...

  İnanır mısınız kitabın arasında gül yaprakları bile vardı. Artık kitabın rengini almaya başlamışlardı bile.

  Kitapta Fuzuli'nin "Leyla ile Mecnun Mesnevisi" nin yolculuğu anlatılıyor. Ve dizelerine gizlenen sırları. İnsanın ihtiraslarıyla mücadelesi. Kaç asır, kaç insanın eline geçiyor mesnevi. Kaç ülke kaç millet görüyor. Kaç insanın hatıralarını saklıyor bağrında.

  Eline geçtiği insanlara "Efendim" diyor mesnevi. Ben de elimdeki kitaba bakıp dedim ki; insanlara yakışmıyor efendilik ancak bir kitaba yakışır efendilik. Kitap öğretir, bıkmadan saklar yazılanları bağrında. Kitap, vefakardır unutmaz. Yani efendilik verilecekse birisine kitaplara verilsin. İnsanlar köleliği ister oldu. Dünyanın gönüllü köleleri...

  Gönüldaşlar bende tıpkı L&M Mesnevisi gibi insanların elinde seyahat eden bir kitaptan okudum, İskender PALA'nın değerli eserini. Böyle olması daha çok içime sindi. Şimdi neyi merak ediyorum biliyor musunuz? Acaba kitap benden razı mı? Hakkıyla okuyup anlayabildim mi yazılanları? Samimi görüp açtı mı bana içini. Dilerse ben ona "Efendim" derim. Ve dilerim dilinden anlayan insanlarla karşılaşsın.

  Ve yine dilerim ki kitaplar kalbi kütüphane olan insanların elinde hayat bulsun...

  Okumak, öyle bir okumaktı ki bu kitabı zamanın içinden geçmek gibiydi. Sabır gerekti okumaya. Zamanın köprüleri kolay kurulmuyor ne de olsa...

  İskender PALA çok değerli bir yazar. Bu kitabıyla tanımadım onu. Onun gibi bir insanın ülkemizde olması, yazıyor olması ve yazdıklarını okuyor olmak Rabbin lütfudur insanımıza. İnşallah kıymetini bilelim. Ve fark ettim ki 392 sayfalık bir kitabı (Bendeki basımında 392 sayfa yani) yazmak için binlerce bilgi gerekliymiş. Bir cümleye nasıl sığmış onlarca bilgi. Ve değerli yazarımız o kadar sıradan ve mütevazi yapmış ki bunu, geçin kitabı satırdaki cümleye hayran bırakıyor insanı.

  Yazar insanın, okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. Hatta mutlaka okunmalı.

  Ben ki kalemin kölesi olmaya dahi erişmemiş biçareyim. Dilerim bir gün İskender PALA okur bu yazdıklarımı. Gerçekten gönlümde yer etti bu kitap ve yazarımız. İnanırım ki bir çoğumuzun da.

  O "Divan Şiirini Sevdiren Adam" ve kelimeye hayran bırakan bir insandır. Kitabın içinde insanı kaybettiriyor. Kaleminiz dert görmesin güzel insan. Yazdıklarınızı hakkıyla anlayabiliriz inşallah. Ve yazdıklarınızın asıl manası olan vefakar olmayı hayatımızın her devresine katarız.

  Yolunuz açık, yazdıklarınız hep var olsun...

 

Ve sizlere en çok etkilendiğim dizeleri yazmak isterim:

"Leyla, eğer ben ben isem, nesin sen;

Yok sen sen isen, ya neyim ben?..."

 

"Aşkı Zikreden Yazar"

 

 

  Okuyan vardır zannımca kalbimde kitabın sıcaklığını, samimiyetini hissediyorum... Sevgiyle kalın, aşkı, gerçek aşkı dünyaya değişmeyin...Okuduysanız sabrınıza sonsuz teşekkürler...