Ana içeriğe atla

Her Deli Yazmaz Ama Her Yazar Delidir

 Sabahlara uyanmamak, gecelere uyumamak; benim gibi bir adama mı özgüdür. Sabahları ağzında kesif bir sigara tadıyla uyanmayı bir ben mi bilirim. Damağımda bir hissizlikle uyanıyorum her sabah. Bildiğim kadarıyla sigara yüzünden. Öyle bir tatsızlık oluyor ki ilk dişlerimi fırçalıyorum. Macunun tadını almak rahatlatıyor beni. Biraz peynir atıyorum ağzıma sonra. İşte o zaman damağımın tadı geliyor. Bilmediğim kadarıyla da yaşadıklarımdan bu tatsızlık. Bunun için ne yapacağımı ise bilmiyorum. Zaman makinesi olsa yapar mıydım, yapmazdım. Çünkü bu insanlar bir yolunu bulur, zaman makinesini bile mahvederdi. Yani onunda dolandırıcılığı olurdu. Bilmediklerime bir şey yapmayalım o yüzden, geçelim...
  Geçelim dedim de bırakmalı mıyım sigarayı? Sigaranın edebiyatı var bana göre. İçki içmiyorum, o yüzden içkinin edebiyatı olmaz. O da bana göre tabi. Sigara böyle kendini yavaşça zehirlemek gibi. Her gün biraz daha zehir. "Her gün biraz daha zehir, yaşamı yaşanılır hale getirir." bu da yeni sloganım. Şimdi yazarken buldum. Bir kitabım var sigara üzerine. Tam 365 sayfa. Neden içtiğimi yazdım; olaylar örgüsü içinde. Kitabın sonuna da "Bütün yazdıklarım içme sebebimdir. Yazmadıklarım ise içilmemesi için gerekli sebeplerdir. Onu da sigara içmeyenler yazsın, bekliyorum." yazdım. Hâlâ bir cevap gelmedi yani bekliyorum. Peki niye bırakmıyorum sigarayı? Ben bir şey beni terk etmeden bırakamam. O terk etmeli ki bırakabileyim. Mesela sigarayı bıraktığım yerde bulamazsam, içmem. Bir süreliğine terk etti demek beni. Sorun değil gelmesini beklerim. beklerim ben ve beklediklerimi yazarım.
  Şu an 56 yaşında yalnız bir adam olarak, beklediklerimi yazıyorum. Hayat beni beklemeye almış. Şu beklentiler arasında bir kızım olsun isterdim. Saçları şiirden, gözlerinin hikayesi olan ve hayatı kocaman bir roman. Güneş saçlarını farklı renklere boyasın, yağmur  yaşları olsun yüzünde göz yaşları yerine, isterdim bunları. Şimdi soracaksınız "Evlendin mi?" diye. 56 yıllık ömrümde evlenmiş olabilirim. Ama aşık olduğuma eminim. Saçları şiirdendi, ne yazık ki hikayemiz roman olamadan yarım kaldı. İçimi yakansa hikayesine olmayacak bir adam aldı. Ve vasat dahi denilemeyecek bir roman çıktı ortaya. Yüzünü gözyaşları ıslattı. Ne yapabilirim dediğim gibi bırakmam için terk edilmem gerekirdi. Oysa basit bir terk edilme olmadı. Kimsesiz oldum ben. Şimdi soruyorum size ben evlenmiş miyimdir? Siz verin cevabını.
  Düzenli şeyler var hayatımda. İki sadık olanım var mesela. Kitaplar ve değerli okurlarım onlar tabi ki. İnanmazsınız ama okurlarım gelip evimde kalır. İmza günlerinde ben de onlara misafir olurum. Evimi şenlendirirler, yaşanmışlıklarımın arasına bir nebze yaşam karışır. Hepsi evlatlarım ama aralarında büyüklerim ve ahbaplarım var. Ve genellikle gençler bana nasıl bir insan olalım der. Cevap hiç değişmez "Benim gibi olmayın yeter." derim.
  Kitaplarım, benim güzel kütüphanem! Nefes aldığını duyarım bazı geceler. Kağıtların sesi, kelimeleri dolar geceye. Hiç terk etmediler beni. Hele kokuları, oksijenden kıymetli gibi. Bazen kızdığım zamanlarda; "Sizin de ayaklarınız olsa sizde terk ederdiniz beni." diyorum. Ederler miydi? Hayatı terk edilmişliklerle dolu bir insanın tüm samimiyetiyle söylüyorum ki "Terk edilmezlerdi." Kokularından bilirim vefakardırlar.
  Ve yazdığım karakterler var. Onları özgür bırakırım hep. Aranıza karışırlar, haberiniz olmaz. Sonra misafir olurlar, dedikodunuzu yaparız. Öyle kendimizce muhabbetlerimiz. Onlar benim parçam. Anlaşamadığımız zamanlarda oluyor. Beğenmiyorlar beni, yalnızlığımdan dem vuruyorlar. Bilmiyorlar ki yalnızlığım olmasa onlarda olmazdı. Ama bozmam onları hiçbir zaman. Başına gelenlerden Allah'ı suçlayan insan var. Halbuki kalpleri kadarlar. Kalplerinin ekmeğini yiyorlar. Bir yazarında dediği gibi "Herkes kalbinin ekmeğini yer, lezzetinden şikayet eden varsa önce kendi kalbini temizlesin." Durum bir çoğumuz için bundan ibaret. O yüzden karakterlerime bir şey demiyorum. Zamanın ateşinde pişecekler.
  Böyle işte biraz deli, biraz yazarım...
  Bu cümleden ibaretim. Ailemi mi soracaksınız? "Bir ton ton annem var kokusu huzur olan, bir babam var ki sakalları tecrübe olan. Bir de kız kardeşim var, işte o benim iyi yanım." bunları yazmayı çok isterdim. İsterdim böyle bir ailem olsun. Ama dedim ya terk edilmişim diye. Bu benim suçum değil biliyorum. Ama bildiklerimiz bazı acıları hafifletmiyor. Bazı acılara kabuk bağlatmıyor.
  Daha gencim, 56 yaşındayım. Belki ailemi bulur, belki hikayemizi tamamlar roman yaparız. Yaşayacaklarım ve yazacaklarım çok daha.
  Yazanlar da çok. Ama çoğu delirmemiş. İçlerinde sağlam delilerde var. İşte onlar sağlam yazanlar. Kızmasınlar bana delirdiklerinde asıl şimdi yazmaya başladıklarını anlayacaklar. Ben biraz deli, biraz yazarım. Sakın beni mutsuz sanmayın. Kırılan insanın kırıklarından acı sızar. Benim sızılar okyanus kurma peşinde. Bilmem ki günün birinde bir atlasta "Sızılar Okyanusu" diye adımız olur mu?
  Mutlu insan; kendini kandırmayan insandır. O yüzden kendimi kandırmıyorum. Yani mutluyum. Mutlu şeylerde yazarım, diyorum ya "Gencim yazacaklarım ve yaşayacaklarım çok." diye.
  Gece olmak üzere, dışarı da kar var. Ben dünyada bir yerlerden yazıyorum. Ve ben yaşlı bir adamım yoruldum. Unutmayın: "Her deli yazmaz ama her yazar delidir." Deli yazarlara, yazan delilere selâm olsun. Ve aklınızda bulunsun; "Biz deliyiz, diğerleri sadece sisteme boyun eğip akıllı taklidi yapanlar..."
 
"Aşkı Zikreden Yazar"
 
(Yazmak, mutlu olmak benim için yazdıkça mutlu oluyorum. Blogumda yazdıklarım benim çakıl taşlarım. Roman ise benim için her şeyiyle tamamlanmış ve nefes alan insanların yaşadığı bir ev. Ben evim için çakıl taşları biriktiriyorum. Hikaye denemeleri yaparak duvarlarını örmekteyim. Bir gün inşallah penceresinden bakıp insanları inceleyebileceğim.
Yazdığım içinse küçük bir karakter yazmaya ısınma turları diyebiliriz. Belki günün birinde elinizdeki kitabın baş karakteri olacak Deli Yazar'ımız. Önü açık gibi duruyor. Ne dersiniz?😊😊 Bu arada sigara içmiyorum. Ama yazarken böyle bir adamın varlığına inandım. Böyle yazdım. Sigara içmesem de tasvirlerime inandım. Çevremde sigara içen, yani yazılarımı okuduğum-sigara içen-biri olmadığı için o yüzden soramadım; oldu mu diye...Delilik bunu gerektirir, deli hissetmeyi. Belki neden içmemeli diye bir cevap yazısı yazarım. Deliliğin bir sınırı yok ne de olsa. Delirecek kadar akıllı olun, gerisi hallolur. Sevgilerimle...😉😉💓)

Yorumlar

  1. Böyle deliye can kurban..😃Kaleminize,yüreğinize sağlık.Evin penceresinden bakmanıza az kalmış anlaşılan.Sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çook teşekkür ederim, çok mutlu ettiniz beni. Sağolun, sevgilerimle...:)))

      Sil
  2. Ay dedim, Büşra Büşra değil de orta yaşlı biri mi :))) Nasıl girdin o karaktere ya da o nasıl girdi hikâyene? Sigara... Ben içiyorum, ancak içen biri kadar ılımlı yaklaşmışsın. Aynı öyle. Yavaş yavaş zehirlenmek belki ama ruhumuzun çektiği işkencelerden daha zararlı değil bence. İnşallah bir gün kaliteli bir deli olurum ve her yazdığım beğenilir. Zira yazmaya aşığım. Acıları seviyorum, acıyınca daha hissederek yazıyorum. Kutlarım Büşra. Yaşına göre mükemmelsin. Sevgiler kızım :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ece Ablam bu güzel içten yorumun için çok teşekkür ederim. Senden bunları duymak ne güzel :)) Senin yazdıkların zaten çok güzel, inşallah hakkettiğin yerlere gelecek, ulaşman gereken insanlara ulaşacaksın. Acıyı sevmek, çok katıldım. İnsana daha iyi yazdırdığına inanıyorum. Birde ruhum her yaşı seviyor belli ki :))) Ve insanları dinlemeyi, ben nasıl hissederdim gibi soruları sevmeyi çok seviyorum. Empati diyelim. Sevgilerimle, blogda tanıdığım güzel kalpli ablam...:)))

      Sil
  3. Bir delilik daha olsa da sigarayı da bıraksa :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah inşallah bir yazı yazabilirim cevap olarak belki bırakırsınız. Aslında sizin bırakabileceğinizi düşündüm. İnşallah bırakırsınız. Sevgilerimle :)))

      Sil
  4. Maraqlı bir obrazdır. Məncə də önü açıqdır. Dəlidir amma bir o qədər də dərdlidir sanki, qəbul etmək istəməsə də. Həyatını incələsək çox şeylər çıxacaq məncə. Qələminizə sağlıq. Sevgilər.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim. Ne güzel yazmışsınız derdi olmasa olur mu bunlar değil mi :)) Rabbim her birimizin önünü açsın inşallah. Sevgilerimle...:)))

      Sil
  5. Yazinin basligini cok begendim. Bana sorarsan sen de saglam delime yolunda ilerliyorsun.:)) Okurken birinin gercek hayatini aktariyorsun sandim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İşte bu çok önemi öyle hissetmeniz ne güzel :))) Evet inşallah sağlam delilerden olacağım, bakalım nasip :)) Ve beğenmeniz beni çok mutlu etti. Sevgilerimle...:)))

      Sil
  6. öncelikle sahiden güzel bir yazı olmuş. ancak birkaç düzeltmeye ihtiyaç olduğunu düşünüyorum. birincisi ''56 yıllık ömrümde evlenmiş olabilirim. Ama aşık olduğuma eminim. '' burada bir anlam bozukluğu var. ya bağlaç kalkmalı ya da bir yerlerde bir olumsuzluk eki bulunmalı. bunun dışında okurken beni duraksatan. bir cümleyi tekrar okumama sebep olan. birkaç yazım yanlışı var. özellikle de delerin yazımı ile ilgili.

    bunların hepsinin ötesinde. sigara içen biri olarak ben yazdıklarınızı başarılı buldum. hakikaten. o romanı yazacaksınız bence. ancak sigaraya bu kadar tutkun biri uyandığında ilk olarak sigara yakar. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. "56 yıllık ömrümde evlenmiş olabilirim. Ama aşık olduğuma eminim." bu kısmı bilerek böyle yazdım. "Olabilirim" derken olmamış olma ihtimali de var. Yani olmuşta olabilir. Bunu biraz okuyan kişiye bıraktım. Açıklayacaktım yazarken ama vazgeçtim. Ve imlalara dikkat etmeye çalışıyorum. Zaten hiç sevmem bu yazım kurallarını ama elimden gelen bu. Ve dediğiniz gibi yazım kurallarına dikkat ederek yorum yapmış olsaydınız daha kolay okuyup anlaşılırdı.
      İnşallah bir gün o romanı yazarım, teşekkür ederim. Dediklerinize de tabi ki dikkate alacağım. Tavsiyeleriniz için de teşekkür ederim...

      Sil
  7. Genele baktığımda beğendiğimi söyleyebilirim yazını. Özellikle aralarda oldukça dikkat çeken cümleler var. Zekice kurulmuş tasvirler çok hoşuma gitti. Biraz daha üzerine düşüp eksikleri halledersen roman bile çıkabilir neden olmasın. Sadece cümlelerin birbiriyle bağlantılı olduğundan emin ol. Özellikle paragraf içindeki cümleler birbiriyle alakalı bir şekilde ilerlemeli ve sonlandırılmalı. Daha sonra paragraflar bir bütün oluşturmalı. Her bölümde bu detaylara dikkat edersen genel kurgu ve bütünlükte sıkıntı çekmezsin. Yazmaya devam et mutlaka.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim yorumunuz için. Evet dediklerinize katılıyorum. Zaten yazdıklarım çakıl taşlarım benim. Pürüzleri olduğunun farkındayım. Ama yazdıklarınıza dikkat edeceğim. Başka türlü eksiklerimizi gidermek nasıl mümkün olabilir. Ve Rabbim müsaade ettiği sürece kalemim yazmaya devam edecek. Sevgilerimle...

      Sil
  8. Ben duvarlarını ördüğün evlerin sonunda bir ev değil, villa ortaya çıkacağını düşünüyorum. Ve baş karaktere bayıldım... Bir gün eminimki sana senin kitabını imzalaman için sırada olacağım :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yani ne diyebilirim ki okurken yorumunu gözlerim kalp şeklini aldı. Hislerimi nasıl anlatabilirim bilmiyorum. Ve emin ol ki bir gün yazarsam "Teşekkür" kısmında adın geçecek. Çünkü vefa göstermek hayatımda öğrendiğim en anlamlı duygu. Çok mutlu ettin beni, Rabbim senin de mutluluğunu daim etsin...Sevgilerimle canım...:)))😗😗😗

      Sil
  9. Ne kadar güzel bir hikaye olmuş gerçekten yüreğine kalemine sağlık son söz de tam olmuş yazının sonunda Delirecek kadar akıllı olun, gerisi hallolur ...Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ahh canım inan ki yazılanları güzelleştiren yapılan yorumlar. Çok mutlu oldum. Bakalım delirecek kadar akıllı mıyız :))) Sevgilerimle...:)))

      Sil
  10. Kalemize sağlık çok güzel bir yazı olmuş :)
    Sizi takibe aldım bende bloguma beklerim.
    http://yagmur-serhats.blogspot.com.tr/

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim, hoş geldiniz. Mutlaka bloğunuza uğrayacağım...

      Sil
  11. Merhabalar..Yazınızla ilgili yorumu daha önce yapmıştım.Sayfanızda size ulaşabileceğim başka bir yer bulamadım. O yüzden buradan yazayım dedim. Gökyüzünün çocukları yazısını bulamadım. Devamını okuyamadığım için merak ettim nereden okuyabilirim acaba?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O yazımı daha yeni yazıyordum, yanlışlıkla paylaştım. Ama şimdi düzenlemelerini yapıp paylaşacağım. Teşekkürler :)))

      Sil
  12. çakıltaşları demen çok güzel çok :) hadi işallah :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnşallah Deep inşallah bakalım. Teşekkür ederim, sevgilerimle :)))

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sosyal Medya Kabadayıları, Klavye Delikanlıları (!)

  İnsanlar konuşmayı çok seven varlıklardır. Konuşma kabiliyeti insana verilmiş, haliyle insan da son harfine kadar kullanır bunu. Düşünen varlık olarak yaratılan insan düşünmez ama. Konuşmaya gelince heheeyy mangalda kül bırakmaz. Yani insan her zaman olduğu gibi burada da işine gelen kısmı alır, geri kalanını halı altına süpürme yapar.   Şimdi her yere de ulaşmıyor mu elleri, iyice yandık. Geçiyor klavyenin başına, hiç tanımadığı insanlara yağdırıyor. Bazen terbiyesizleşiyor ama yazmak hakkı. Konuşacak illâki sesli olmasa da, zehriyle yakacak birinin canını.   Öyle adamlık, hanımefendilik, sözüm ona delikanlılık sığındığın bilgisayar ekranının arkasından olmuyor. Yüreği olan, insan olan yapmaz bunu. Neymiş efendim o fotoğrafı atabiliyorsa, bu yazıyı yazabiliyorsa, böyle de yorumu hakkedermiş. Saygı çerçevesinde her yorum, eleştiri kabuldür. Buna lafımız yok. Hiçbir zaman olmadıda. Ama yazık size. Hiç var olmamış gibi yaşayıp, hiç var olmamış gibi öleceksiniz.   İnsanların t

KALEMİM

  KALEMİM   Hani bazen sen yazmak istemezsin. Kalem gelir defterin başına. Öyle bir gün işte. Gün geceye dönmekte.   Kalem dans etmeye başlıyor bu vakitlerde. Ben izliyorum dansını. Nasıl minnettarım kalemime. Atlı bir asker gibi daima dik. Her an savaşa hazır.   Hiç bırakmıyor beni  sağ olsun. Oda giderse yaşayamam. Hayatla aramdaki ince bir bağ gibi. Hem kopmaya çok yakın. Hem de hiç kopmayacak  olan bir bağ.   Kimler bırakmadı ki, gitmedi ki ve geri gelmedi ki...Kalemim bırakmadı. "Yaz" dedi bana. Dağıt kelimelerini. Kokunu saç satırlara. Cümleleri bağır çağır boş kağıtlara. Oku yazılanları. Ve sen tamamla eksik kalanları.   Kalemim benim can damarım. Sanki var olma sebebim. Sanki Rabbim'de bana bunu vermiş.   Yolculuğa çıkmak gibi. Keşfetmek ve tanımak gibi. Anlamak yaşamın anlamını. Bilmiyorum ki. Bir sırrı bilmek gibi işte.   Ah bu hoyrat kalem nerelere götürdü beni. İçimdeki dehlizlere. Bilinmeyenlerime. Bilsem sanki kaybolacaklarıma.   Kalem, kalem

KIR ZİNCİRLERİNİ

Kır Zincirlerini Kır zincirlerini bu kez, Fazla cesur olmasan da olur. Anı yaşa, Sonuç hüsran olsa ne olur.

Ölüm

  ÖLÜM   Ölüme gideceğiz hepimiz, Dudaklarda kahkahalarla, Belki gözyaşlarıyla, Ya da son umutla.   Ölüme gideceğiz hepimiz, Kimimiz koşar adımla, Kimimizin ölüm yokken aklında, Ya da ansızın olacak bazılarımızda.   Ölüme gideceğiz hepimiz, Genç yaşımızda, Yaşımızın geçtiği zamanlarda, Ya da yaşam sevincini taşırken her anımızda.   Ölüme gideceğiz hepimiz, Kör bir kurşunla, Belki ölüm varken aklımızda, Ya da olmayacak intiharla.   Ölüme gideceğiz hepimiz, Geride kalanlarla, Ne olursa olsun yaşanmışlıklarla, Ve olamadığımız mutluluklarla.   Bırakacağız hayatı acısıyla, tatlısıyla, ölüme gideceğiz hepimiz, Ne olursa olsun, acı bir vedayla...                                                                                                        "Aşkı Zikreden Yazar"   (Bir küçük çocuğa yazıldı bu satırlar. Hiç yokken aklında ölümüne sebep oldular. Ve nicelerinin. İnsan kendi türünden çektiğini çekmedi kimsel

Gece Kalpte

GECE KALPTE   Gündüze "İyi Geceler" oldu, O halde günaydın gece.   Gitmek ne zaman yüreğe vuruldu? Hoş geldin yabancı kalplere.   Sevmek nicedir insandan uzak, Okşamak sadece rüzgara kaldı.   Yalnızlık çoktur bizimle, Kalabalıklar çok sahte şimdilerde.   Gündüze "İyi Geceler" oldu, O halde günaydın gece.   Gündüz mutluların kalbinde, Biz ise kalbe giydirdik gece.   Yağmur ıslatmıyor artık, Sahi, en son ne zaman sırılsıklamdık.   Gözler görmekten uzakta kaldı, Dinlemek yoruyor artık aklı.   Sorma, sorsan herkes haklı, Kalp paramparça, kan içinde, İçinde acı, içinde gece saklı.   Şair diyor ya zaten; Gündüze "İyi Geceler" oldu, O halde günaydın gecem, Günaydın, bu senin de gecen...                                            "Aşkı Zikreden Yazar"   (Hayat bazen geceye günaydın demeni ister. Zaten sadece gündüzleri denilecek diye zorunluluk yoktur. Bize böyle öğretti